“ဇာတ္လိုက္မင္းသားမဟုတ္္တဲ့ေကာင္”

ေရခဲျပင္ထဲမွာခဲေနတဲ့သစ္ေျခာက္ပင္ဟာငါေပါ့၊
ဆားေပါ့ၿပီးအခ်ိဳမ႐ွိတဲ့ဟင္းတစ္ခြက္ဟာငါေပါ့၊
စမုတ္တံတစ္ေခ်ာင္းလိုေနတဲ့ဘီးေခြဟာငါေပါ့၊
တီးလုံးမပါတဲ့သီးခ်င္းဟာငါေပါ့၊
မေဖ်ာ္ရေသးတဲ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဟာငါေပါ့၊
ၾကယ္သီးေတြျပဳတ္ထြက္ေနတဲ့အက်ႌဟာငါေပါ့၊
ေလေလ်ာ့ေနတဲ့ဘီးေတြနဲ႔ကားဟာငါေပါ့၊
မရယ္ရတဲ့ျပက္လုံးေတြဟာငါေပါ့၊
ဥပေဒမျဖစ္လိုက္ရတဲ့အဆိုတင္သြင္းမႈဟာငါေပါ့၊
ေခါင္းစဥ္မွားေနတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာငါေပါ့၊
ၾကယ္မ႐ွိတဲ့ညႀကီးမွာၾကယ္လိုက္႐ွာေနတာငါေပါ့၊
အၿမီးတစ္၀က္ျပတ္ေနတဲ့ေခြးလိုေကာင္ငါေပါ့၊
ေျခတစ္ဖက္ဆာေနတဲ့အေတြးေတြနဲ႔
သင္ခန္းစာမေၾကတဲ့မနက္ျဖန္မ်ားကိုု တည္ေဆာက္
အတန္းခ်ခံရတဲ့ ခပ္ခ်ာခ်ာျမင္းၿမီွးလို
အေရာင္မြဲမြဲနဲ႔ေကာင္ဟာ ငါေပါ့၊
ဟင္းလင္းျပင္ထဲေမ်ာေနတဲ့မထင္မ႐ွား
ဥကၠာခဲတစ္ခုေပါ့ကြာ ကမၻာေျမေပၚကေန
ဘယ္သူမွ ေသာက္ဖက္လုပ္ၿပီးလက္ညိဳးထိုးၾကမဟုတ္ဖူး။။


5 .ဒီဇင္ဘာ                                                                     ZePhyr

““ ျခင္ ””

ဘယ္တုန္းက ခင္ဗ်ားရဲ႕ နည္းပရိယာယ္
ေတြကို စခဲ့ပါသလဲ မာဘယာ
ဘာအတြက္ အခုလုိျမင့္တဲ့ ေျခတံေတြနဲ႔
ရပ္ေနပါသလဲ။
ဘာေၾကာင့္ အပိုင္းပိုင္း ေျခသလံုး ခုလုိ
ရွည္လ်ားရသလဲ။
စိတ္ျမင့္ၾကြေနသူအသင္။

ဆြဲငင္အားဗဟုိခ်က္ကို အေပၚေျမွာက္ယူမလုိ႔
ငါ့အေပၚနားရင္ ေလထက္ မေလးမယ့္
သေဘာ။
ငါ့အေပၚအေလးခ်ိန္မဲ့ ရပ္မယ္လား
အသင္တေစၦ။
မိန္းမတစ္ေယာက္ သူ႕ကို ေတာင္ပံရဲ႕
ေအာင္ပဲြလုိ႔ ေခၚတာၾကားဖူးရဲ႕။
ထံုေႏွးေႏွး ဗင္းနစ္မွာပ
ေခါင္းကို မျမီွးဘက္လွည့္တည့္ကာ ျပံဳး
သေပါ့။
ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ ခ်ိနဲ႔တဲ့ခႏာရဲ႕
အလင္းေဖါက္တေစၦအပိုင္းအစထဲ
ဒီေလာက္မိစာၦအက်င့္ေတြ ထည့္ထားနုိင္
သလဲ။
ဆန္းရဲ႕ မင့္ေတာင္ပံပါးပါး မင့္ေျခတံ
ဖားဖားနဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္ ၀ဲပ်ံနုိင္ရသလဲ၊ ဗ်ဳိင္းလုိ
ေလခဲထုိင္းထုိင္းတစ္ခဲလုိ၊ နတၳိတစ္ခု။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္လို တန္ခိုးစက္၀န္းမ်ိဳး
မင္းမွာ ၀န္းရံေနပ။
မင္းရဲ႔ မိစာၦတန္ခိုးစက္၀န္းကေလး
ေခ်ာင္းေျမာင္းလုိက္ ငါ့စိတ္ေပၚ ထံုထိုင္းမႈတစ္ခု
ခ်လုိက္နဲ႔။
ဒါ မင္းရဲ႕ပရိယာယ္။ မင္းရဲ႕ ညစ္ညမ္းတဲ့
ေမွာ္အစြမ္း တစ္စေပါ့။
မင္းတူရူဆီ ငါ့အာရံုစိုက္ေနမႈ ေသသြား
ေစတဲ့ ေမ့ေဆးအစြမ္း၊ ကိုယ္ေပ်ာက္အစြမ္း၊
ဒါေပမဲ့ ခုငါမင့္အတြက္ကိုသိျပီ၊ ပါးလ်လ်
စုန္းကေ၀ေရ႕။
ဆန္းရဲ႕၊ ငါ့ကိုရစ္သိုင္းကာ စက္၀ိုင္းေတြ
အေရွာင္အတိမ္းေတြနဲ႔၊
ေခ်ာင္းလုိက္၊ ေျမာင္းလုိက္နဲ႔ လုပ္ေနပံုမ်ား၊
ေတာင္ပံေတြနဲ႔ ဖုတ္သဘက္၊
ေတာင္ပံနဲ႔ ေအာင္ပြဲ။
နားလွာသလံုးလ်လ် ရွည္ရွည္ေတြနဲ႔ ရပ္၊
ငါ့ကိုေဘးေစာင္းၾကည့္ ငါသိေၾကာင္း
ပါးနပ္စြာသိ။
အစက္အေျပာင္ အသင္၊
မင္းကိုဆန္႔က်င္တတ္တဲ့ ငါ့စိတ္ကို သိရွိသြား
ျပီးတဲ့ေနာက္၊
ေလထဲေဘးေစာင္းေလး လစ္ထြက္သြားပံုမ်ား
မုန္းလွခ်ည့္။ ။ ။


                                                 ထက္ျမက္

သို႔

သို႔
ခ်စ္ရပါေသာ ႏွမေတာ္
ေမာင္ေတာ္ဟာ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ကို
အားကိုးၿပီးလင္းရတဲ့ တစ္ျခမ္းပဲ့ လ ပါကြယ္

ဘယ္ႏွလံုးသားက္ိုမွ တရြတ္တိုက္
မဆြဲေခၚခဲ့ပါဘူး ၊
အေမွာင္ထုကို မုန္းတယ္ ။
ျဖစ္လ်ွင္ျဖစ္ျခင္းရဲ႕ တစ္ခဏ
ခ်စ္လွ်င္ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အစ
ေမာင္ေတာ္ဟာ ႏြားေတြကို ခ်စ္တယ္။
သကၠရာဇ္ နဲ႔ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇး႐ွင္းအရ
ေမာင္ေတာ္ ကေန ေမာင္ အျဖစ္ေျပာင္း
ႏွစ္ေယာက္အတူတြဲ ေလ်ာက္ရတာကို ခ်စ္တယ္
ရုပ္႐ွင္နဲ႔ လက္သည္း႐ွည္ရွည္ကို ခ်စ္တယ္
ထန္းေရေသာက္ၿပီး ရင္ဖြင့္ရတာကို ခ်စ္တယ္
ေနာက္ဆံုး သရီးစတက္ ဆံပင္နဲ႔
ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ခ်စ္တယ္
1312 ရက္
ႏွင္းဆီပန္းေတြပြင့္တဲ့ ရာသီ
ရယ္သံစြက္တဲ့ ပြဲေတာ္အုပ္ကို လက္ဆံုစားခ်င္တယ္
ေနာင္ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေထာင္ထိ ။ ။



                                                      ထက္ျမက္